Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu

Uzun zaman önce Sevgili Aslı'nın blogunda görüp merak etmiştim bu kitabı. Sonra da Tüyap'a gittiğimde alıp koymuştum kütüphanemde okunacakların arasına. Ama bir türlü elim gitmemişti okumaya. Ara sıra gözüme takılıyor, bana bakıyor, raftan "beni al" dercesine ama sonra vazgeçiyordum hep. Neden bilmem, bir soğukluk vardı kitabın üzerinde. Hiç istek yoktu içimde okumaya dair.

Ama geçenlerde ne olduysa birden aklıma düştü. Elimdeki kitabımı bitirir bitirmez onu aldım (vazgeçmeyeyim diye herhalde!) ve okumaya başladım.

İlk sayfalar o kadar sıkıcı geldi ki, bir türlü okuduğumu anlamıyor, ilerleyemiyordum. "İşte", dedim kendi kendime, "neden okumak istemediğim çıktı ortaya.Zaten çok sıkıcıymış kitap. Acaba devam etmesem mi?" düşüncesi yıldırım hızıyla geçti aklımdan. "Yoook" dedim sonra, "olmaz. Herkesin çok beğendiği, övdüğü, tavsiye ettiği, ölmeden önce okunması gereken kitaplar arasında yer alan bir kitap bu kadar kötü olamaz, biraz sabır" dedim ve okumaya devam ettim.

İlerledikçe o kadar ilginç bir hal aldı ki kitap, ne siz sorun ne ben söyleyeyim. Asla bildiğiniz kitaplardan değil, tamamen sıradışı.

Bir kere, kitabı siz okumuyorsunuz, yazar Italo Calvino size anlatıyor. Hemen yanıbaşınızda oturmuş, o okuyor sanki kitabı size.

Şöyle başlıyor kitap:
"Italo Calvino'nun Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu adlı romanını okumaya başlamak üzeresin. Rahatla. Toparlan. Zihnindeki bütün düşünceleri kov gitsin. Seni çevreleyen dünya bırak belirsizlik içinde yok oluversin..."

Arka kapakta da şunlar yazıyor:
"...Calvino'nun yazarlık dehasını konuşturduğu, Calvino'nun Calvino'yu okuduğu, okur ve yazarlık üzerine dair bir başyapıt..."

Oldukça farklı bir deneyim edinmek, sıradışı bir kitap okumak isteyenler, sıkılsa bile sabredip devam edeceğine ve beni güzel (!) sözlerle anmayacağına inananlar okusun derim mutlaka!