İnsanlar şehirlerarası yollarda seyahat ederken nasıl birdenbire kaynaşır, can ciğer kuzu sarması olur acaba?
Bugüne kadar birbirine hiç görmemiş, tanımamış, oturup iki çift laf etmemiş insanlar, ne zaman bir trenle ya da otobüsle uzun yola çıksalar, yanlarındakiyle sohbete başlar, sonra bu sohbeti oldukça ilerletip, birbirlerine en gizli sırlarını bile açacak duruma gelirler.Nedendir acaba insanları bu kadar konuşmaya, paylaşmaya iten şey?Sadece uzun yolculuğun sıkıcılığı mı?Yoksa boş oturmaktansa birileriyle laflama isteği mi?Ya da çok daha başka sebepler mi acaba?
Üniversiteyi ailemden uzakta, başka bir şehirde okudum.Şimdi de biliyorsunuz ben İstanbul'dayım, ailem Ankara'da.Dolayısıyla son 8-10 yıldır sık sık şehirlerarası yolculuklar yapıyorum.Bu nedenle çok dikkatimi çekti bu konu.
Yanımda oturan bazı kadınlar, gerçekten sohbet etme isteği içerisinde oluyorlar.Nerede oturduğumu, evli olup olmadığımı, gideceğim yere neden gittiğimi vs. bir çok soru soruyor ve bir sohbet başlatmak istiyorlar.Ben karşımdaki insanı kırmamak için sorularına cevap veriyorum ama ben de onlara soru sorup bu sohbeti uzatmaktan hoşlanmıyorum!Bazen "hmmm" diyerek geçiştiriyorum, bazen kulağıma mp3 çalarımı takıp konuşmak istemediğimi belli etmeye çalışıyorum.Nedendir bilmem ben sevmiyorum bu uzun yol sohbetlerini...Zaten ben oldum olası uzun yolculuklardan hoşlanmam çünkü beni araba tutar!Kendimi bildim bileli yollarda rezil olurum kelimenin tam manasıyla!(Son zamanlarda biraz azaldı bu durum çok şükür!)
Belki de bunun da etkisiyle yanımdakiyle sohbet etmekten hoşlanmıyorum.Hele de hiç tanımadığım birisi ise!
Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda?
7 yorum:
Ben de hiç sevmem otobüste sohbet etmeyi hele de yanıma oturan geyik yaşlı ve meraklı bir teyzeyse.
Sadece bir kez yanıma genç bir kız denk gelmişti ve onunla İstanbul'a kadar nasıl yolun geçtiğini anlamamıştım. Ailesinden kaçarak, bir çocukla evlenmiş ve peşine düşmüşleri onlardan kaçıyormuş. Film izler gibi dinlemiştim. İlk ve son oldu.
Voaaaavv!Gerçekten de insan yanında öyle birisi olunca yolun nasıl geçtiğini anlamaz Aslı'cım!
trabzonda okudum ben ve uzuun yolculuklar çok yaptım üniversitedeyken..öyleki nerdeyse 20 saat yanımdakinin farkında olmadan uyku sırasında omzunda bile uyumuşluğum vardır:) uyanınca çok utanırdım o ayrı:)
nitekim yolda yanımdakiyle konuşamam ben midem bulanır önüme bakmam lazım:)
Zeynep'cim o kadar uzun olunca yol,insanın başına öyle şeyler gelmesi normaldir bence:)
Demek senin de benim gibi miden bulanır!Yaşasın,kendim gibi birisini buldum:))
bende hiç sevmem böyle yolda hiç tanımadığım insanlarla sohbete girmeyi, genelde hiç konusmam yada senin yaptıgın gibi hımmm diyerek kapatır ve uyuma numarası yaoarım =)) yada kitap okurum..
genelde benim de midem bulanır
yolculuklarda.. mümkünse yanım
dakiyle konuşmamaya gayret ederim
ama bu onlardan hoşlanmadığım
için değil,midem bulandığı içindir.
aslında bulantının da kendime göre
çaresini buldum.Naneli olipsi
ağzımın bir köşesinde tutarım bitince tazelerim:)sevgiler...
Sevgili Handan,
En güzel çözümler bunlar değil mi?Katılıyorum sana:))
Yorum Gönder