Hiç mektup yazdınız mı?
Peki mektup arkadaşınız var mıydı?
Mektuplaşmak ne kadar da güzeldi hatırlar mısınız?
Ben çok iyi hatırlıyorum.Kendimi bildim bileli mektup yazmayı ve mektup almayı çok sevmişimdir.Özellikle üniversite yıllarımda arkadaşlarıma sık sık mektup yazardım.Ayrıca yurt dışında da birçok mektup arkadaşım vardı.Mısır'dan, Avusturalya'dan, Hong Kong'dan, Japonya'dan...Çok severdim cicili bicili mektup kağıtları ve zarflar almayı, renk renk kalemlerle o mektup kağıtlarına yazmayı ve binbir heyecanla mektubu postalamayı!Sonra da başka bir heyecan başlardı.Mektuba cevap gelmesini beklemek...Her gün posta kutusuna bakardım, üstelik de sabah akşam:)Ve gün gelir posta kutusunda o şirin zarfı görürdüm ve dünyalar benim olurdu!İnanın açıp okumaya kıyamazdım mektubu!Zarfı açıp okumaya başladıktan sonra da, hiç bitmesin isterdim!Tekrar tekrar, neredeyse ezberleyene dek okurdum.Her mektup ayrı bir sevinç, ayrı bir heyecandı...Bu mektuplar sayesinde yeni insanlar ve yeni kültürlerle de tanışıyordum.
Ama gün geldi evlerimize önce bilgisayar, sonra da internet girdi.Ve mektuplaşma yavaş yavaş unutulur oldu!Artık bilgisayarımız açıp kilometrelerce uzaklıktaki arkadaşlarımıza, sevdiklerimize e-mail gönderir olduk, hatta gün geldi onlarla sohbet eder, onları görür bile olduk!
Ben çok direndim mektuplaşmayı sürdürmeye!Hem e-mail yazdım hem de güzel kağıtlara mektuplar...Ama zamanla artık mektup yazmaya vakit ayıramaz oldum.Arada sırada yine bazı arkadaşlarıma yazıyorum, onlar da bana yazıyor ama eskisi gibi düzenli değil malesef!
Çok güzeldi o zamanlar...Keşke hala mektup yazıp birbirimize postalasak ve sadece bu şekilde haberleşsek!
10 yorum:
Ben de ne çok yazardım sevgilime, arkadaşlarıma. Şimdi aynısını e-mail ile yapıyorum ama asla eve gelen, annemin, ben okuldayken; çalışma masamın üzerine bıraktığı zarfları gördüğümdeki mutluluğu vermiyor.
Sanırım ben de yazacağım mektupla ilgili, o zarfı aldığımdaki heyecanı yaşamış gibi oldum şu anda.
Aslı'cım o heyecan başkaydı değil mi?O mektubu okurken sanki yazan kişini yaşadıklarına birebir tanık olurduk!
kurtcum seneler sonra bugün bir mektup aldım... ne özlemişim tekrar tekrar okudum... yeri ayrı, keşke hala olsa birileri, yazsa iki satır, heyecanla beklesem, cevap yazsam ne güzeldi eskiden...
Çok özendim size.. Mektup dönemini yaşayamadım ben, yetişemedim mektup arkadaşlarım falan olmadı, çok çok isterdim mektup almayı yazmayı..
Poh Poh Perim,
Çok haklısın,insan özlüyor gerçekten.Ne dersin arada birbirimize yazsak mı?:))
Lou Salome,
Gerçekten çok sıcak bir dönemdi mektuplaştığımız o yıllar!Senin yaşayamamış olman gerçekten üzücü ama istersen şimdi yaşayabilirsin.Önemli olan mektup yazmayı seven ve önemseyen bir arkadaş bulabilmek:)
Hey gidi hey! Mektup arkadaşlarımız bile vardı :( Neyseki bloglar var ama kalem ve kağıdın kokusunu özledim inan
Eda'cım blog dünyası beni de çok mutlu ediyor inan!Tanımadığım bir çok insanla sanki yıllardır tanışıyormuşum gibi hissediyorum kendimi.Ama mektupları da özlüyor insan gerçekten...
ay ay ay ne güzel hislerime tercüman olmuşsun.
mektup arkadaşım vardı. arkadaşlarımla da mektuplaşırdım yaz tatillerinde.. sonra yabancı mektup arkadaşım vardı ingilizcemiz gelişsin diye edindiğimiz..
off ne günlerdi..
şimdi bir cevrimdışı iletiyle halimiz hatrımız soruluyor yaw :(
Seyhan'cım zaman geçtikçe çok çabuk tüketiyoruz herşeyi değil mi?Sonra da hayıflanıyoruz kendi kendimize!
şimdi anlık mesajlaşmaların, facebook, twitter'ın yanında e-mail nostalji gibi mektup gibi kalıyor. ben maillerimi mektup yazar gibi gönderiyorum artık napayım
Yorum Gönder